Яагаад ч юм дэндүү уйтгартай, ганцаардал гэж энийг л хэлэх байх. Хажууд минь хэн ч байхгүй юм шиг, эсвэл хэн ч байгаагүй юм шиг, үгүй ээ хэн ч ирээдүйд байхгүй мэт,,, Нэг тийм үзэн ядмаар, дахиж мэдрэмээргүй хатуу мэдрэмж. Гэхдээ энэ бүхэн цаг зуурын л зүйл гэдгийг би маш сайн мэднэ. Зарим хүмүүст хүсээд ч олдохгүй хэтэрхий төгс гэмээр хувь заяанд төрчихөөд ийм ч юм яриад сууж байх ч гэж дээ гэж өөрийгөө тайтгаруулах гэж оролдовч, бодохнээ хүн гэдэг байгаадаа хэзээ ч сэтгэл ханадаггүй, мунхаг амьтан юм. Бүтэн нэг өдөр тавилга, эд хогшилноос өөр зүйлгүй дөрвөн хананы дунд ганцаараа суухад л толгойд элдэв янзын эсэн шидийн бодлууд эргэлдээстэй. Эхлээд бодохоос өөр аргагүй асуудлуудынхаа тухай бодож, заримд нь байж болох олон гарц олж, үр дүнтэй...
